Προσοχή στη χρεοκοπία φοιτητικού δανείου

«Θεμελιωδώς σπασμένο». Έτσι περιέγραψε ο Α. Γουέιν Τζόνσον, ο αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ που παραιτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου, το σύστημα χρέους των φοιτητών που διοικούσε κάποτε. Ο Τζόνσον ζήτησε επίσης τη συγχώρεση του φοιτητικά δάνεια σε μια πλήρη ρήξη με την πρώην προϊσταμένη του Betsey DeVos που χλεύασε τα σχέδια των Δημοκρατικών να κάνουν ακριβώς αυτό.

Ο Τζόνσον έχει δίκιο όταν λέει ότι το φοιτητικά δάνεια όπως γνωρίζουμε είναι τιμωρητικά και μη βιώσιμα. Και είναι πολύ πιο βαθύ και πιο περίπλοκο ακόμη και από τα δάνεια των 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι οικογένειες που φιλοδοξούν να στείλουν τα παιδιά τους στο κολέγιο αρχίζουν να εργάζονται για τις ανέφικτες υποσχέσεις, τις αρχαϊκές ιδέες και τις σκληρές απαιτήσεις τους πολύ νωρίς στην κοινή τους ζωή και αναμένουν ότι η ένταση θα διαρκέσει πολύ αφού τα παιδιά φύγουν από τα σπίτια τους.

Το είδα ξεκάθαρα σε συζητήσεις που είχα με γονείς και μαθητές της μεσαίας τάξης για το βιβλίο μου, «Χρέος»: Πώς οι οικογένειες κάνουν το κολέγιο να λειτουργεί με κάθε κόστος. Οι γονείς της μεσαίας τάξης αισθάνονται υποχρεωμένοι να στείλουν τα παιδιά τους στο κολέγιο, αλλά ο μόνος τρόπος για να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία είναι να την πληρώσουν και το τίμημα είναι υψηλό. Αυτή η απαίτηση τους ωθεί σε έναν μπερδεμένο λαβύρινθο χρηματοοικονομικών πολιτικών και προγραμμάτων που διαχειρίζονται η κυβέρνηση, οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες και τα πανεπιστήμια. Ο δρόμος είναι τόσο μπερδεμένος που ένιωσα ότι χρειαζόταν ένα νέο όνομα: το «συγκρότημα χρηματοοικονομικών φοιτητών».

Το σύμπλεγμα των φοιτητικά δάνεια προσελκύει πρώτα τις οικογένειες της μεσαίας τάξης, προσφέροντάς τους το καρότο της επένδυσης. Τη στιγμή που το παιδί σας λαμβάνει έναν αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης, οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις και οι χρηματοοικονομικές εταιρείες ενώνονται για να πουν στις οικογένειες να αποταμιεύουν σε λογαριασμούς γνωστούς ως 529 προγράμματα που λένε ότι θα αυξηθούν σε προσφορές αμοιβαίων κεφαλαίων από τις ίδιες εταιρείες.

Η ύπαρξη αυτών των σχεδίων παρέχει ένα πρώιμο, δύσκολο μάθημα για το φοιτητικό οικονομικό συγκρότημα: Οι υπεύθυνοι γονείς εξοικονομούν για το κόστος του κολεγίου. Η πράξη της προσπάθειας είναι πώς μπορούν να δείξουν ότι κάνουν το σωστό. Δεν έχει σημασία ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο θα κοστίσει το κολέγιο σε δεκαοκτώ χρόνια. Ή ότι λίγοι είναι σε θέση να εξοικονομήσουν χρήματα.

Διαβάστε περισσότερα: 3 τρόποι με τους οποίους μπορείτε να λάβετε συγχώρεση του χρέους φοιτητικού δανείου

Σύμφωνα με μια μελέτη από το Γραφείο Λογοδοσίας της Κυβέρνησης, μόνο ένα μικρό κλάσμα οικογενειών των ΗΠΑ – λιγότερο από το 5 τοις εκατό – επενδύει σε 529 λογαριασμούς. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί που το κάνουν είναι πολύ πιο πλούσιοι από τους περισσότερους, ούτε ότι το υπόλοιπο 95 τοις εκατό καταλήγει να νιώθει ότι αποτυγχάνει.

Ακόμη και εκείνες οι λίγες οικογένειες της μεσαίας τάξης που κάνουν τον κόπο και καταφέρνουν να αποταμιεύσουν για το κολέγιο νιώθουν ότι δεν έχουν κάνει αρκετά. Αυτό το τρομακτικό συναίσθημα έρχεται συχνά στο επόμενο βήμα στο φοιτητικό οικονομικό συγκρότημα: την υποβολή της Δωρεάν Αίτησης για Ομοσπονδιακή Φοιτητική Βοήθεια. Το FAFSA, όπως το αποκαλούν όλες οι οικογένειες που υποβάλλουν αίτηση για φοιτητική βοήθεια, είναι η πύλη για οικονομική υποστήριξη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τις πολιτειακές κυβερνήσεις και τα σχολεία.

Ουσιαστικά, οι πληροφορίες που παρέχουν οι οικογένειες στο FAFSA παράγουν την «αναμενόμενη οικογενειακή συνεισφορά», το ποσό που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση λέει ότι μια οικογένεια μπορεί να πληρώσει για το κολέγιο και για φοιτητικά δάνεια.